11-08-2004
Jeetje, is het alweer een maand geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb? Wat vliegt de tijd! Dat komt omdat het eindelijk zomer geworden is in Nederland, dus we zijn veel buiten geweest. En pappa heeft een computercrash gehad, dat is ook een goed excuus. Nou ja, voor wie mij gemist heeft: toch sorry! Het zal niet meer gebeuren. Het goede nieuws is: het gaat nog steeds heel goed met mij! En ik groei ook nog steeds hard, ik ben een grote baby, zeggen ze. Vooral voor mamma, als die mijn favoriete spelletje met mij speelt, dat heet 'vliegtuigje', is ze na vier keer optillen al moe. Gelukkig doet ze het even later weer. Mamma is helemaal gek met me, en ik met haar. Als zij met me bezig is, zit pappa zich soms te bescheuren op zijn stoel, omdat ik dan geluidjes maak die volgens hem lijken op een vogel. Dan weet hij nu waar het woord 'kraaien' vandaan komt! Ik word al echt een mannetje, vinden pappa en mamma. Ik wil voortdurend meedoen, ik pak alles vast wat er voor mijn handen komt, ik probeer ook alles in mijn mond te stoppen (vooral pappa's vingers smaken lekker, daar probeer ik zo hard mogelijk in te bijten, alleen heb ik helaas nog geen tanden) en ik herken al heel wat mensen. Ik heb een paar weken gehad dat ik alleen vastgehouden wilde worden door pappa en mamma, tot groot verdriet van oma die elke week langskomt, maar daar ben ik nu al overheen gegroeid. Nu mogen oma, opa, mijn nichtjes, Sally en de buren me vasthouden, ik vind alles prima. Iedereen vind me ook wel een leuk ventje geloof ik, dus wat heb ik te vrezen. Ik heb een paar dagen last gehad van baby-eczeem, maar daar zijn we voor naar de dokter geweest en daarna heeft pappa een zalfje gehaald. Nu is mijn huidje weer als een perzikje! Ik ben nog steeds niet het slaperstype, ik maak korte slaapjes van 2 à 3 uur, 's nachts hooguit 4 uur, en dan wil ik weer even geknuffeld worden. Dat mag pappa zijn of mamma, maar tot mamma's wanhoop (af en toe) lukt het in slaap vallen alleen als zij me toestopt, dus mamma maakt ook nog niet echt lange nachten. Ik heb een heel scala van huiltjes en geluidjes, die variëren van een langgerekt "heeeuuuuhhh" als ik het naar mijn zin heb, tot knorren zoals een varkentje, tot wat gepruttel alsof ik bellen probeer te blazen, tot zomaar wat korte toontjes van variabele hoogte, meestal als ik wat interessants zie. En die vogelgeluidjes natuurlijk, die ik altijd maak als ik iets spannends of uitbundigs doe. Dan laat ik me helemaal gaan, maar pappa staat er wel eens van te kijken hoe snel dat weer kan omslaan in driftig gesnik als ik even geen aandacht krijg. Dat krijg ik binnen tien seconden voor elkaar, knap hè. Maar pappa en mamma vinden het heel leuk dat ik me zo ontwikkel, dus het is hier thuis dikke mik. Pappa danst met me op al die plaatjes die hij op zijn pc heeft en mamma gaat elke dag met me naar buiten, meestal naar het winkelcentrum, om nieuwe kleertjes voor me te kopen. van Jolanda's buurvrouw krijgen we geen kleertjes meer, omdat ik de baby van haar dochter inmiddels heb bijgehaald qua maat! Terwijl ze vier maanden ouder is geloof ik. Dus dat zegt genoeg. Ook de bovenburen hebben inmiddels een baby gekregen, een heel klein meisje. Leuk om daar even kennis mee te maken op een feestje dat ze gaven, is best een leuke meid. Ook met mijn verre nichtje Lotte, het kind van pappa's neef Erik en zijn vrouw Sally, heb ik kennisgemaakt, want die kwamen op verlaat kraambezoek. Dat was leuk en ook druk, want ze namen nog twee kinderen mee. Lotte werd bij mij in de box gelegd (waar ik ook in slaap, mijn wieg is weer terug naar oma), en dat vond ik eerst wel interessant, maar later vond ik het toch een beetje teveel worden, twee in één box. Dus toen vertrok ze weer. Ik ben sinds een paar dagen ook begonnen met voeding uit potjes, dat wilde mamma eens proberen, en ik vind het erg lekker. Bijna net zo lekker als moedermelk, want dat drink ik natuurlijk ook nog steeds. Bijna een liter per dag! Mamma blíjft aanleggen. Vandaar dat ze haar hoop nu gevestigd heeft op de potjes denk ik, hihi. Nou, genoeg getypt maar weer, ik ga weer even tukken. Tot gauw!

31-08-2004
Zo, de laatste dag van augustus alweer, de herfst komt eraan. Mijn eerste herfst! Alles gaat nog steeds prima hier. Ik heb een klein koudje gevat, dus ik lig een beetje te kuchen af en toe. Mamma wilde meteen naar de dokter, maar pappa pakte Dr. Spock erbij, en daarin staat dat je je nergens zorgen over hoeft te maken als een baby kucht. Dat leek me ook al niet. Het is over hooguit een weekje weer voorbij las hij, maar mamma zet me voor de zekerheid toch maar een muts op als we naar buiten gaan. Terwijl het nog minstens 20 graden is! Nou ja, ik vindt het best, het is wel lekker warm ook. Verder geen klachten. Pappa en mamma spelen bijna de hele tijd met me, en gooien me in de lucht, en dansen met me, dus ik vermaak me wel. Ik vind het ook steeds leuker om te staan, ik sta nog wel wat gammel op mijn beentjes, maar soms kan ik me al aardig ontspannen. Als ik lig en pappa pakt mijn handen vast, wil ik meteen staan, niet eerst zitten. Hij zingt dan "Van voor naar achter, van links naar rechts" en zwiert me een beetje heen en weer, zodat ik goed mijn evenwicht kan voelen. Ik vind het kicken. Als pappa slaapt, neemt mamma me 's ochtends altijd mee naar buiten, meestal naar de 'mall', om nieuwe kleertjes te kopen. Ze koopt altijd wel wat, anders heeft het geen zin. Vandaag is de allerlaatste dag dat pappa naar zijn werk gaat. Hij heeft nog niks nieuws gevonden, dus hij liep van de week een beetje te mopperen, omdat hij niet de hele dag thuis wil zitten. Hij heeft besloten om dan maar één keer per week terug te gaan naar zijn werk zodat hij de was kan doen en een beetje bijpraten met zijn collega's, en even naar de bibliotheek. Maar hij zal het werk missen zei hij tegen mamma, en hij voelt zich een beetje verdrietig. Hij heeft er toch bijna acht jaar met veel plezier gewerkt. Vannacht moet hij er nog slapen, en morgenochtend trekt hij voor het laatst de deur van het pand aan de Assendelftstraat 49 achter zich dicht. Tja, ik voel wel met hem mee, maar ik kan moeilijk iets tegen hem zeggen. Ik kan überhaupt nog niks zeggen! Typen kan ik trouwens al wel een beetje. Serieus, nee, niet dit wat je hier leest natuurlijk, want dit dicteer ik allemaal aan pappa, maar als ik het toetsenbord binnen handbereik heb, grijp ik mijn kans. Kijk maar:
v| m, g bh 01
10 km, nb9hb b vb757 76i6 xbdvfghjjjjjjjjjjjhyjjjjjjjjjjjjjjjjj ú?iiiiiiiiiiiiiiiiiii 2w cv
fgvbbbbbbbbbbbbb lü vd
Mooi hè? Nog even oefenen, en ik heb pappa niet eens meer nodig. Zo, dat was het weer voor vandaag. Doeg!

16-09-2004
Ik heb mijn eigen paspoort! Omdat we volgende maand naar Spanje vliegen, moest ik een reisdocument hebben. Ik vind 'm vet cool. Pappa zei dat hij er pas eentje had toen ie 17 was en mamma zelfs pas toen ze 31 was (en voor het eerst buiten Taiwan reisde, naar pappa namelijk), dus ik ben er vroeg bij. Bij 'lengte' staat '0,69 m', en waar mijn handtekening zou moeten staan, staat 'niet in staat tot ondertekening'. Omdat ik nog geen handtekening verzonnen heb! Kijk maar op de foto. Grappig hè. Verder gaat alles nog steeds lekker. Van de week was ik voor het eerst serieus boos op mamma. 's Morgens had ze tegen me geschreeuwd omdat ik een beetje te lang zat te jengelen, en daar was ik niet blij mee. Ik ben pas 5 maanden, dus dan mag ik toch gewoon jengelen!? Precies. Dus toen we naar buiten gingen en ze iets tegen me wilde zeggen, keek ik gewoon de andere kant op. En toen zij ook die kant op keek, draaide ik mijn hoofd weer de andere kant op. Ik had er gewoon geen zin in. Daar schrok mamma wel een beetje van. Eerst hield ze nog even vol dat zij ook wel eens wat tegen mij mag roepen, maar daar nam ik geen genoegen mee. Pas toen ze even rustig met me ging zitten en 'sorry' zei, klaarde mijn humeur weer een beetje op. Vervolgens heeft ze tegen iedereen verteld hoe slim ik wel niet ben. Kijk, dat hoor ik liever ;-) Vandaag waren mamma en ik weer dikke mik. Ik heb haar voor het eerst een echte kus gegeven. Ze zat zo met haar lippen te hengelen dat ik wel móest. Nee hoor, ik vond het gewoon leuk om te doen. Pappa heeft er meteen weer een foto van gemaakt natuurlijk, die maakt overal een foto van. Over pappa gesproken, vandaag ben ik met hem mee geweest om een uitkering aan te vragen. Omdat zijn werk volgende maand stopt en hij nog niets nieuws gevonden heeft, moet dat even. Ik stal de show daar bij het CWI, het is zo'n kantoortuin waar iedereen elkaar kan zien, en zo'n klein mannetje met zo'n grote wintermuts (die moet ik altijd op van mamma) doet het dan goed bij de dames natuurlijk. Ik genoot en pappa was trots op me, hij zei tegen de dames dat mijn muts op de groei gekocht was. Thuis is de sfeer nu top. Pappa en mamma hadden de laatste tijd soms een beetje onmin omdat zo'n klein ventje in huis toch wel veel verandering met zich meebrengt, maar dat hebben ze met een goed gesprek opgelost. Pappa en mamma dansen en spelen met me, en proberen me te laten staan. Mijn beentjes kunnen me al makkelijk dragen, maar dat evenwicht is nog iets lastiger. Maar daar wordt aan gewerkt. Ik zit de hele dag een beetje geluidjes te maken, soms maak ik een hoge toon die ik secondenlang aanhoud, en dan omlaag af laat lopen. Vind ik gewoon geinig. Ook probeer ik iedere keer de poes aan te raken als die in de buurt is. Mamma houdt er niet van want die vindt de poes een vies beest, maar van pappa mag het wel. Alleen heb ik geloof ik nog niet de juiste aanraking in huis, want de poes sprint iedere keer weg. Had ik trouwens al verteld dat pappa en mamma een schommel gekocht hebben voor mij? Ja, vorige week, toen ik precies vijf maanden was, liepen we een beetje te shoppen in de Mega-Stores en deze vond ik zo leuk, dat ik hem kado kreeg. Schommelen is kicken!

03-10-2004
Deze week ben ik voor het eerst naar school geweest! Nou ja, niet echt school natuurlijk, het heet eigenlijk kinderopvang, maar het is in het gebouw waar mamma naar school gaat, dus we noemen het toch maar school. Ik zit bij vier andere baby's in de klas. Maandag was de dag dat mamma voor het eerst weer naar Nederlandse les moest, dus moest ik voor het eerst mee. Pappa ging ook mee, ze hadden afgesproken dat pappa eerst een poosje zou aankijken of ik niet te veel zou huilen, anders zou hij me weer mee nemen naar huis. Maar weet je wie ze enige was die huilde? Pappa! Toen ze me aan de juffrouwen gaven en even een praatje maakten en zagen dat ik rustig om me heen zat te kijken, zei de juf dat het beter was dat zij vertrokken. Dus dat deden ze, maar toen pappa me zo door de juffrouw meegenomen zag worden, kreeg hij het te kwaad. Hij probeerde het te verbergen, maar mamma zag het, en ik ook. Wat een softie is het toch. Hoewel...dat mag ik eigenlijk niet zeggen, want toen ie me afgelopen vrijdag onverwachts tussen de middag kwam ophalen, na mijn vijfde dag op school, was ik zo blij om hem te zien, dat ik het ook niet droog hield. Pappa was erg trots op me, omdat ik op dat moment net aan het truitje van een andere baby zat te sjorren. Ik ben dapperder dan hij gedacht had, zegt ie. Het was dus een snotterig weekje. Maar verder ging het best goed. Af en toe huil ik wel een beetje, maar de juffrouw heeft nog niet één keer mamma erbij hoeven roepen. Ik zit ook vaak een beetje te spelen en slaap veel (ze hebben daar heerlijke schommelbedjes). En in elke pauze komt mamma even langs om me te knuffelen en de melk te geven. Volgens mij heeft mamma het zwaarder dan ik. Het valt haar niet mee om de Nederlandse les weer op te pikken en ze moest meteen allerlei toetsen doen. Die gingen niet zo goed, dacht ze. Volgende week gaan we op vakantie en mamma is bang dat ze dan de hele tijd moet studeren, want als ze terugkomt heeft ze meteen weer een belangrijke toets. Maar pappa denkt dat het wel mee zal vallen, twee uurtjes per dag moet genoeg zijn, zegt ie. Ze moet ook een beetje genieten. Bovendien kunnen hij en opa haar helpen. We gaan trouwens naar Valencia in Spanje, had ik dat al verteld? We vertrekken dinsdag en blijven een weekje weg. Het wordt mijn eerste keer vliegen en ook mijn eerste keer naar het buitenland. Spannend! Ik heb er wel zin in. Voor de rest gaat alles gewoon zijn gangetje. Donderdag zijn we weer naar het consultatiebureau geweest en alles was in orde. Ik groei goed (9,5 kilo en 68,5 cm nu) en van binnen klopt alles ook zoals het hoort, was de conclusie van die mevrouw met die luister- en kijkdingetjes. Nou, mooi dan. In onze vrije tijd gaan we vaak ontbijten bij de V&D, of wandelen, of een beetje stoeien. Of ik speel met blokken, of probeer te kruipen, of brabbel wat (pappa zegt maar steeds PA-PA tegen mij, wat bedoelt ie daar toch mee?). Ook draait pappa nog steeds heel veel muziek, want daar word ik vrolijk van. En al die mooie kleurtjes op pappa z'n computer vind ook uiterst boeiend. Op dit moment ziet mijn top-5 er zo uit:
1. Bob Dylan - I Want You
2. Bucks Fizz - Making Your Mind Up
3. Dimitri van Toren - He, Kom Aan
4. Stef Bos - Nog een Glas Wodka
5. Gigi D'Agostino - L'Amour Toujours
Mamma zegt alleen dat ik niet te dicht met mijn neus op het scherm mag zitten, omdat ik anders later een brilletje nodig heb. Maar dat mag de pret niet drukken. Verder heeft pappa deze week afscheid genomen van zijn collega's tijdens een etentje bij de Griek. Zijn baas had mooie woorden voor hem, en ook een mooie blender. Daar kan mamma allerlei lekkere dingen mee maken die ze 's middags op Jamie Oliver ziet! Nou, nu ga ik slapen. Tot na de vakantie!

17-10-2004
Nou nou, het was me het weekje wel. Ik heb binnen vijf dagen twee vreemde landen bezocht! Dinsdag kwamen we met het vliegtuig terug uit Spanje, en zaterdag reden we met ome Campo en tante Kim naar Duitsland, want daar hielden ome Paul en tante Maren hun huwelijksfeest. Om met het laatste te beginnen: dat was wel een belevenis. Het was een rit van vier uur, dus erg lang voor mij. Maar ik vond hte wel interessant. En als het minder interessant werd, heb ik gewoon liggen slapen. We reden naar het Mercure-hotel in Maren's geboortestad Hannover, en daar hebben we eerst wat gekletst in de receptie en daarna gedineerd in een grote zaal. Het eten was lekker zeiden pappa en mamma, maar er zat wel veel ruimte tussen de gangen. Na een paar uur wilde de familie van Paul een liedje zingen van meer dan 10 coupletten, en werd de zaal gevraagd om iedere keer "Helahelahelaholala-hoi" tussendoor te zingen. Maar pappa, ome Leon en ome Ed waren een beetje ballorig geworden, dus ze besloten om iets harder te zingen dan de bedoeling was. Ze hadden de grootste lol, en toen ome Campo er ook nog bij kwam werd er een polonaise door de zaal gelopen. Ik geloof dat niet iedereen dat kon waarderen, maar het zag er wel gezellig uit. Mamma en ik zijn tamelijk vroeg naar boven gegaan, want mijn eerste tandje kwam door in mijn onderkaak, dus ik had een beetje pijn. Later hoorde pappa dat ik toen juist het allerhardst gehuild heb, maar pappa was aan het feesten, dus die merkte er niks van. Maar pappa had ook een beetje pech, want hij had zin om te dansen, maar de band bakte er niet zo veel van. Met als gevolg dat de dansvloer leeg stroomde als de band speelde, en vol stroomde als ze tijdens hun pauze een bandje opgezet hadden. Gelukkig kregen ze aan het eind van de avond toch nog een beetje in vorm, dus toen hebben pappa, ome Leon, ome Ed en ome Jacques toch nog lekker staan springen. En pappa had tussendoor ook nog een goed gesprek van man tot man met ome Leon gehad, zei ie. Om negen uur waren we wakker, dus toen hebben we ontbeten en daarna een wandeling gemaakt in de buurt van het hotel. Het was koud, brrr! Toen Campo en Kim ook klaar waren, zijn we weer teruggereden naar Nederland.
En vorige week dus ook al naar Spanje. Dat was nog leuker! Van het vliegen begreep ik niet zoveel, dus daar had ik weinig belangstelling voor, en het reizen duurde ook wat lang (in totaal hebben we vier van de acht dagen in taxi, bus, trein en vliegtuig gezeten), maar van Spanje heb ik wel volop genoten. Zo lekker warm, en pappa en mamma de hele tijd om me heen. En Opa ook heel vaak, want die stond vlak bij ons op de Camping (Camping Kiko in Oliva, onder Valencia). Hij had geregeld dat we een heerlijk appartementje konden betrekken. Niks mis mee, alleen sliepen we zo onrustig (pappa omdat hij de kussens daar niet lekker vond en een beetje koorts had en mamma omdat ik door de hitte steeds lag te woelen) dat pappa en mamma er steeds moeier bij gingen lopen. Behalve ik, niet alleen omdat ik in mijn kinderwagentje zat maar ook omdat al die Spaanse vrouwen naar me toe kwamen "Ay, que guapo" riepen. Ik heb meteen gevraagd wat dat betekende, en het antwoord klonk goed, dus ik liep steeds meer te glimmen. In het weekend kwamen tante Laura en ome Erno ook, dus toen werd het nog gezelliger. Ome Erno ontmoette ik voor het eerst, wat een aardige man. Met z'n allen hebben we mijn halfjarige verjaardag gevierd. Pappa heeft nog met me lopen wandelen langs de Middellandse Zee en we hebben er ook nog in gezwommen, maar we kwamen toch tot de conclusie dat een zee met golven minder geschikt is voor een baby dan een zwembad (ik kreeg een paar keer zeewater in mijn mond, jakkie), dus dat was een minpuntje. Ook een minpuntje vonden pappa en mamma dat de camping zelf niet zo veel te bieden had (behalve veel dikke Duitsers), en dat ze af en toe wat onenigheid hadden omdat ik constant aandacht nodig had terwijl mamma Nederlands wilde studeren (ze wilde zich voorbereiden op een toets die ze meteen zou krijgen als ze terugkwam), dus dat liep soms wat minder soepel. Dat is nu weer over, trouwens. Ik heb nu nog steeds een gezond kleurtje op de wangen! Wat mij betreft gaan we deze week weer twee nieuwe landen bezoeken :-) Wisten jullie trouwens al dat ik er een neefje of nichtje bij krijg? Jawel, tante Maribel en ome Leon verwachten een kindje, ergens in juni volgend jaar. Leuk hè! En Otto en Angeles zijn ook zwanger, en Campo en Kim gaan trouwen. Zo, nu zijn jullie weer helemaal bijgekletst. Tot de volgende keer!